Στο μυστικό
το χώμα το παρθένο
σε περιμένω
σαν ίσκιος να φανείς.
Τον αμανέ
λέω κι αργοπεθαίνω,
αχ, κουρασμένο
χειλάκι π’ αγρυπνείς.

Αχ, μανεδάκι μείνε,
μείνε στα χείλη ακόμα,
αχ, τραγουδάκι
να ήσουνα πουλί.
Αχ, το φιλί μου πίνε,
πίνε ψυχή και σώμα
και φέρε κείνον
που η καρδιά καλεί.

Στο μυστικό
το δείλι που κοχλάζει
είναι χαλάζι
πικρό η προσμονή.
Βλέμμα γλυκό
και δάκρυ που δε στάζει,
αχ, δεν πειράζει
η αγάπη και ας πονεί.