Στο μπαρ που πάω τις νυχτιές
για όνειρα μιλάνε
Ποτέ τους δε γερνάνε
το χρόνο εξαπατούν

Κι εγώ ψάχνω το δρόμο μου
με δυο φτερά πιωμένα
Τι μου ΄μελλε κι εμένα
στα πάθη να πετούν

Στο μπαρ που πάω τις νυχτιές
Κοιτώ ψυχούλες παιδικές
Να βλέπουν στο ταβάνι το φεγγάρι
Κι άλλες φορές πιο σκοτεινες
Μουσκίδια όλοι απ’ τις βροχές
Που η ζωή στα σύννεφα τρακάρει

Στο μπαρ που πάω τις νυχτιές
Τραγούδια προσκυνάνε
Θεοί που μας φυλάνε
και μας παρηγορούν

Κι εγώ ζητώ τη γνωριμιά
Με το παιδί εντός μου
Να του φωνάξω "φως μου
οι άνθρωποι αγαπούν".