Πόσα παραπανίσια νομίζαμε ότι δώσαμε
Σε μια κακής ποιοτητας μετάφραση
Πως παραπανίσια θα πάρουμε
Η μάταιη προσμονή μήτρα μισή και σκάρτη
Γέννησε και γεννά ατροφικές αγάπες

Αγάπαμε γιατί σε αγαπώ
Και γίνε όπως σε θέλω
Τον τύραννο έχω μέσα μου
Τον είχα κάποτε έξω
Χαμογελώ εκβιαστικά
και δε σε παίζω πια

Πόση τεχνιτή ματαίωση ξοδεύτηκε
Για να γεμίσει το τρύπιο στομάχι
του τραυματισμένου παιδικού εαυτού
Στενό μαρκάρισμα στον αντίπαλο ώριμο εαυτό
Με θεατή αυτόν που κοιμάσαι μαζί του τα βράδια

Δε μ’ αγαπάς όπως παλιά
δε μπαίνεις στο παιχνίδι
Μόνος φυσάω τη φωτιά
Μπαίνω στο ρόλο μου βαθειά
Φτύνεις το λάδι σου ξανά
Σε καίω μα αυτή σε σβήνει