Στα παράλια του Βοσπόρου, η αγάπη μας
Γράφει τώρα ιστορία με το δάκρυ μας
Απ’ την Πόλη στην Αθήνα, σε αναζητώ
Παίρνω πλοία, αεροπλάνα να `ρθω να σε βρω
μοιάζω φύλλο ανεμώνας, μέσα στο βοριά
και με ταξιδεύει ο αέρας μίλια μακριά.

Σύνορα δεν έχει η αγάπη , αχ αγάπη μου
Έφτιαξα ένα ποτάμι, με το δάκρυ μου
Στο νερό θα περπατήσω, να ΄ρθω να σε βρω
Σύνορα δεν έχει η αγάπη, πόσο σ’ αγαπώ.


Στις καρδιάς το μονοπάτι, όταν θα βρεθείς
ψάχνεις μέσα στο σκοτάδι, λίγο φως να βρεις
απ’ την Πόλη στην Αθήνα, μίλια μακριά
Μα ο έρωτας ενώνει δυο καρδιές ξανά
μοιάζω φύλλο ανεμώνας, μέσα στο βοριά
και με ταξιδεύει ο αέρας μίλια μακριά.


Σύνορα δεν έχει η αγάπη , αχ αγάπη μου
Έφτιαξα ένα ποτάμι, με το δάκρυ μου
Στο νερό θα περπατήσω, να ΄ρθω να σε βρω
Σύνορα δεν έχει η αγάπη, πόσο σ’ αγαπώ.