Λέξεις τρικυμία στο κρανίο, επί δύο,
γιατί θέλω να σου πω μη μου μιλάς.
Λόγια του αέρα σ’ ένα πλοίο, λεν’ αντίο,
γιατί βλέπω συνεχώς για πού το πας.
Για ό,τι έχεις κάνει, δε σου φτάνει, που όλο χάνει,
έδαφος η λογική σου, την πετάς.
Γκρεμίζεις με μανία το λιμάνι, πορσελάνη
που δε γίνεται συνέχεια να κολλάς.

Ως εδώ
Φωνάζω εδώ και ώρα
Όχι άλλη ανηφόρα
Έφτασα (το Θεό) ουρανό.

Πατάω και πονάω, στα καρφιά, με συντροφιά
όλα τα’ αστέρια που κοιτούν υστερικά.
Γελάω και ζητάω ζεστασιά, μα σα βρισιά
ακούγεται σε όλα αυτά τ’ αρπακτικά.
Με βάρος με φορτώνουν στα κρυφά, το σώμα αψηφά
και δέχεται τον πόνο ευλαβικά.
Μα σπάω, δε χωράω, πέφτω κάτω και κοιτάω
το έδαφος που πλησιάζει αρκετά.

Ως εδώ
Φωνάζω εδώ και ώρα
Όχι άλλη ανηφόρα
Έφτασα (το Θεό) ουρανό.