Βαραίνει η νύχτα σα βροχή
και μέσα απ’ των ματιών σου τις ψιχάλες
μια κουρασμένη προσευχή
γλιστράει από του πόθου σου τις σκάλες.
Στον φόβο γίνεσαι φωτιά
και τρέχεις να σωθείς μέσα στη λήθη,
μα εγώ σου ντύνομαι κρυφά
νερό να ξεπλυθείς από τη λύπη.

Να `μαι η λύση στα πιο πύρινα ξενύχτια σου.
Να φυλακίζομαι εκούσια στα δίχτυα σου.
Μικρή σταγόνα να αφήνομαι στο χάδι σου.
Να ξεψυχώ γλυκά στο προσκεφάλι σου.

Σβήνει ο χρόνος σαν καπνός
και μέσα από τις πιο δικές σου σκέψεις
ένας υπόγειος πυρετός
τολμάει να σε αρπάξει από τις λέξεις.
Στον φόβο γίνεσαι φωτιά
και τρέχεις να σωθείς μέσα στις στάχτες,
μα εγώ σου ντύνομαι κρυφά
νερό να σε ξεπλένω απ’ τις απάτες.