Ἐδῶ ἄς σταθῶ. Κι ἄς δῶ κ’ ἐγώ τήν φύσι λίγο.
Θάλασσας τοῦ πρωϊοῦ κι ἀνέφελου οὐρανοῦ
λαμπρά μαβιά, καί κίτρινη ὄχθη· ὅλα
ὡραῖα καί μεγάλα φωτισμένα.
Ἐδῶ ἄς σταθῶ. Κι ἄς γελασθῶ πώς βλέπω αὐτά
(τά εἶδ’ ἀλήθεια μια στιγμή σάν πρωτοστάθηκα)·
κι ὄχι κ’ ἐδῶ τές φαντασίες μου,
τές ἀναμνήσεις μου, τα ἰνδάλματα τῆς ἡδονῆς.