Καλώς ήρθες στο παιχνίδι μου, πρώτος κύκλος
ζωντανεύω εφιάλτες δολοφόνους των ονείρων σου
ο φίλος μου αόρατος νυχτερινός επισκέπτης στο σπίτι σου
δεν ενοχλεί μόνο κοιμάται δίπλα σου
λίγο πριν έρθει τον ακούς από τις σκάλες
όταν νιώσεις την ανάσα του – κόβεται η ανάσα σου
μ’ έμαθε να παίζω με τη φωτιά και να καίγονται
μου `δειξε το τέλος μας και ξέρω που θα πάμε
πίνω στα λάθη που μου δώσανε ζωή
ό,τι έμαθα στο σκοτάδι δε το `χω πει σε κανέναν
έπεσα κλειδωμένος σε μια κάψουλα απ’ το διάστημα στη γη
ένας κάθε χιλιετία σαν κι εμένα
ο, τι γράφω ζωντανεύει και κινείται ανάμεσα μας
άλλη μια τσάρκα νύχτα στου χάρου τη βάρκα
δεν ονειρεύεσαι, συντηρείσαι με φάρμακα
κηλίδες αίματος γράφουνε στο πάτωμα “κάρμα”
ένα καταραμένο trick – είναι κάθε κουπλέ μου trip
το νέο ηχοναρκωτικό σκοτώνει ό,τι το προκαλεί
ό,τι ακούς να το θυμάσαι μόνο – δε θες να το δεις
πίστεψε με δε το νίκησε κανείς.

Εμπιστοσύνη στο παράλογο
ζω μ’ ένα βλέμμα νεκρό σ’ ένα κόσμο παράλληλο
με θέα πυρομαχικά καίγομαι στο πεντάγωνο
σήμερα πενθώ, έχω γυρίσει από το θάνατο
εμπιστοσύνη στο παράλογο
ζω μ’ ένα βλέμμα νεκρό σ’ ένα κόσμο παράλληλο
με θέα τον πλανήτη μας, τοποθετώ λεπίδες στο δάπεδο
έχω γυρίσει από το θάνατο.

Χαρακτήρας αντιδραστικός και θρασύς
σ’ ένα παιχνίδι που όλοι παίζουν δε κερδίζει κανείς
ό,τι φοβάσαι υπάρχει κι αύριο θα `ρθει να σε βρει
μετά το θάνατο μας θα `μαστε και πάλι μαζί
όπου και να `σαι τον ακούς να σου μιλάει
άριστα χειραγωγεί το μυαλό σου μη λες πολλά
όσο απομακρύνεσαι αυτός ακολουθάει
ζει απ’ το φόβο σου – σκοτώνει αργά
και το κάνω δύσκολο, σ’ απόσταση ανάσας απ’ το κίνδυνο
πόσες πιθανότητες να πετύχω το απίθανο;
σφράγισα την έξοδο – τώρα μένει κτήνος και λαβύρινθος
ο στίχος που εκφράζομαι περίεργος
βγαίνει απ’ τον τάφο και ρωτάει
πως να πληγώσεις μια πέτρινη καρδιά σαμουράι;
λιποθυμώ στον καναπέ – πάνω στο ζήτα bonsai
παραπατώ στο φεγγάρι σε αστρική προβολή.

Εμπιστοσύνη στο παράλογο
ζω μ’ ένα βλέμμα νεκρό σ’ ένα κόσμο παράλληλο
με θέα πυρομαχικά καίγομαι στο πεντάγωνο
σήμερα πενθώ, έχω γυρίσει από το θάνατο
εμπιστοσύνη στο παράλογο
ζω μ’ ένα βλέμμα νεκρό σ’ ένα κόσμο παράλληλο
με θέα τον πλανήτη μας, τοποθετώ λεπίδες στο δάπεδο
έχω γυρίσει από το θάνατο,