Είναι πικρή η ξενιτιά
κι εσύ είσαι μακριά μου
σε ποιον να πω τον πόνο μου
σε ποιον τα βάσανά μου,
μάνα παρηγοριά μου.

Πάντα σε σένα την καρδιά
άνοιγα την καρδιά μου
σου έλεγα τον πόνο μου
τις πίκρες την χαρά μου
και τα παράπονά μου,
μάνα παρηγοριά μου.

Μανούλα μου κάθε στιγμή
εσένα συλλογιέμαι
και μόνο με την σκέψη σου
εγώ παρηγοριέμαι
μάνα κι ας τυρρανιέμαι.