Εγώ είμαι η αμαρτωλή
που για το χρήμα το φιλί
μες στην ζωή ξεπούλησα
κι όμως στα στήθια μου βαθιά
έχω καρδιά που αγαπά,
καρδιά που δεν την πούλησα.

Παρανομία εσύ γλυκιά
μου έταξες παλάτια
γι αυτό και παραστράτησα
Με γλύκανες, με μέθυσες,
με θάμπωσες τα μάτια
και μ’ έκανες κι αμάρτησα.

Παράνομη ζωή εσύ
απ’ το γλυκό σου το κρασί
με γέρασες και μέθυσα
και μεθυσμένη μια βραδιά
της αμαρτίας τη φωλιά
στην αγκαλιά μου έχτισα.

Παρανομία εσύ γλυκιά
μου έταξες παλάτια
γι αυτό και παραστράτησα
Με γλύκανες, με μέθυσες,
με θάμπωσες τα μάτια
και μ’ έκανες κι αμάρτησα.