Έχω φουσκώσει σα να `μαι ποταμός
τώρα που χώνω ονομάζουν φυσικό γεγονός
εδώ αν βουλιάξεις μόνο πέφτεις, δεν υπάρχει βυθός
είναι `σθητός μεσ’ στο δωμάτιο ο κανιβαλισμός.

Κάποιοι μας θέλουν σαν τη δεύτερη γη
από το κάρβουνο χρυσό, κρατάω αρχαία συνταγή
τα πάντα κύκλος, μια τομή στα 21 το φ
10 μισό, για το μισό στη μέση άμα κοπεί.

Αριθμοί μονοί σε στοίβες
σκαρφάλωνες πάνω στις πυραμίδες
δεν πίστευες ότι δεν είδες
και τώρα θα πλερώνεις δυο ζωές σε νταβατζήδες.

Είπες του χάρου να με πάρει
του έταζες με κλάματα μαύρο μαργαριτάρι
λιβάνια, κάπνα και χορτάρι
έχω ξεχάσει λίγο πίκρα ακόμα μέσα στο συρτάρι.

Σύμβολα κάτω απ’ την αρχαία γραμμή
έχουν ματώσει τα ποδάρια μου απ’ την διαδρομή
πρώτος στη λίστα, ίδια λούπα, ίδια αναμονή
πρώτος στην πίστα, ίδια γούστα άλλη μπάσο γραμμή.

Δεν βγάζω ραπς γιατί το ραπ έχει φλωρέψει (πολύ)
τσακώνονται οι ατάλαντοι το ποιος θα βασιλέψει (τι;)
στο μέτρο 6, μα βρίσκομαι στην αρχή
αποφασίζουνε ένας – ένας το ποιος θα τους εκπορνεύσει.

Τα άστρα μου μιλάν βραδιάτικα
στρίψε δυο τσιγάρα απ’ τα χωριάτικα
τώρα βουλιάζω στα απάτητα
με πνίγει το γαμώτο, εδώ καλά καλά δε θάφτηκα.

Είπες του χάρου να με πάρει
του έταζες με κλάματα μαύρο μαργαριτάρι
λιβάνια, κάπνα και χορτάρι
με βλέπεις να παλεύω φώναζε με πεισματάρη.

Φίδι επάνω στο ραβδί του Ιπποκράτη
σκοτεινός σα σταυροδρόμι που περπάτησε η ελλάδα
ξόρκια στο πάτωμα και στις σχισμές αλάτι
έχω κρύψει το μπαμπούλα πάλι κάτω απ’ το κρεβάτι.

Κόβω ενέργεια σε λωρίδες juliet
12 άστρα με προσέχουν, φυλαχτά και τοτέμ
προσπαθούνε τακτικά, δε μου χαλάνε το ζεν
έμαθα να τους λέω όχι, σταμάτα και τέλος.

Αγοράκια που μου φάγανε τα μάτια μου
θρηνούσα δε θα ξανά δω τη μάνα μου
χορεύουνε οι ινδιάνοι από πάνω μου
και σάβανα με μύρο γλεντάν πάνω απ’ τον τάφο μου.

Είπες του χάρου να με πάρει
του έταζες με κλάματα μαύρο μαργαριτάρι
η μοίρα ξετυλίγει το κουβάρι
και καίγεται η ψυχή μου σα πόδι αναστενάρη.

Μη μου μιλάς εμένα για γειτονιά
τώρα ταΐζω μουσικά ήδη τη τρίτη γενιά
Λερναία Ύδρα όσο κόβει φυτρώνουνε πιο πολλά
να καίω καθημερινά κύτταρα εγκεφαλικά.

Βάζω φωτιά στους haters
τα σπάω σαν τους Ρέηβερς
καρφώνω σαν τους Λέικερς
γεμίσαμε με fakers.

Τώρα ξεσκίζω από πάνω μου τον άνθρωπο
θήτα στο τετράγωνο το ίσον …

Προσεύχεσαι να αναστηθώ
μα ακόμα το φως δεν μπορώ να δω
βρέχουν τα χείλη μου νερό
ήδη πετώ πάνω απ’ τον άλφα αστερισμό.

Είπες του Χάρου να με πάρει
μου έβαλες 2 κέρματα και μια ουγκιά ζυμάρι
λιβάνι κάπνα και χορτάρι
άγγελοι και δαιμόνια χορεύουνε στο πατάρι.