Πιάσε μου έναν καφέ
να στα πω βρε αδερφέ,
έχω μέσα μου χολή
κάπου πρέπει να μου βγει.

Είσαι πιο μυξοπαρθένα και από Ευανθία,
πιο βαρετή και από εκπομπή στην ΕΡΤ3,
είσαι για να με ρίχνεις σε νάρκη χειμερία,
μπαγιάτικος κιμάς, τελειωμένη μπαταρία.
Πιο πλαστική κι από πλαστική μπογιά,
μάτια, βλεφαρίδες, μούρη, κώλος και βυζιά.
Άντε γεια! Που θες να παντρευτείς μαχαραγιά,
γιατί άραγε η αλήθεια σου έχει γίνει μαχαιριά;

Που `σαι άντρα; Που `σαι τρελό αγόρι;
Ήθελες το κάμπριο και τώρα έχεις ζόρι.
Τα μπράτσα σου έχουν δύναμη και οι κοιλιακοί σου
μα ούτε αυτά θα αντέξουν το βάρος της ψυχής σου.
Το παιδί σου βλέπεις σαν κουκουβάγια,
παρόλα αυτά μανούλα του πετάς τα αποφάγια
και τούτη η κοινωνία λες και σου `χει κάνει μάγια,
σε νοιάζει να φανείς και σου τελείωσαν τα κουράγια.

Και μας το παίζεις ξύπνιος λες και είμαστε χαζοί
μα είσαι πιο παπάς και από παπατζή,
είσαι πιο πιστολάς και από πιστολέρο,
παλιός πρεζάκιας φίλος που κάνω πως δεν τον ξέρω.

Πιο μπουχέσας και από υπάλληλο δημόσιο
κουνάς τα πόδια μόνο αν πας σε κάνα συμπόσιο,
σηκώνεις τα κιλά σου σαν να είσαι ο Πύρρος Δήμας
και σαν κατάρα σέρνεσαι στο κέντρο της Αθήνας.
Το `χες πει δε γλιτώνεις από την πρέζα,
είτε είναι σε σκόνη, είτε είναι σε μαγιονέζα,
θα γίνεις εκκρεμότητα σε χώρο και σε χρόνο
και φλεγόμενος τέρμα απ’ το ζιζανιοκτόνο.
Πιο φυτό και από αναρριχώμενο,
μπροστά στην τηλεόραση με σπόρο ελεγχόμενο,
μα δε σε νοιάζει, εσύ θα δεις το επόμενο,
χαμένος είναι ο χρόνος αν κοιτάς το αναμενόμενο.
Τρως, γαμάς, κοιμάσαι, χέζεις μέσα στο δωμάτιο
και είσαι πιο κηδείας από επιτάφιο,
πιο νουμπάς και από πρωτάκι
και πιο φασισταριό από τον Σφακιανάκη. Ουπς!

Πριν από τον καφέ κάθε τι μου τη σπάει,
κανένας δε θέλω να μου μιλάει.

Και μας το παίζεις ξύπνιος λες και είμαστε χαζοί
μα είσαι πιο παπάς και από παπατζή,
είσαι πιο πιστολάς και από πιστολέρο,
παλιός πρεζάκιας φίλος που κάνω πως δεν τον ξέρω.

Τώρα που `φτιαξες καφέ,
αχ πως ηρέμησα αδερφέ,
αχ μου γλύκανε η καρδιά,
φεύγω πάω για δουλειά.