Το τέλειο καμουφλάζ είναι πίσω από λέξεις,
εκπυρσοκροτεί το στόμα και τρίζουν θέσεις,
ιός και πανδημία, πεμπτουσία,
την λύση τους θα βρεις στις παρενθέσεις.
Ισορροπώντας στο μηδέν κοιτάω πάνω και κάτω,
μου μοιάζει το ένα του ουρανού ίδιο με αυτού στον πάτο
και αντιστοιχίζω χαρακτήρες και ιστορίες,
του υποκόσμου καριόλες ενός παλατιού κυρίες.
Ευυπόληπτοι επιχειρηματίες στυγνοί εγκληματίες, με πιάνεις;
Το τίμημα του κέρδους κρύβει μέσα το να χάνεις
και ακόμα πιο βαθιά την χρησιμότητα της πλάνης.
Είμαι στο μηδέν, εσύ στο ένα δεν λαμβάνεις
και εσύ που είσαι στο μείον κυριολεκτικά δεν κάνεις,
απολαμβάνεις εφόσον δυσανασχετείς
και προσπαθείς εκεί που χάνεις.
Ο τζόγος κρύβεται με βία πίσω από ένα ολόχρυσο μανδύα,
τον τρέφει η απληστία και όσα δε σου μάθαν τα σχολεία,
είναι το κύριο συστατικό σε μια άλλη κοινωνία... Ας πούμε...
Η νυχτερίδα ή ο ποντικός κοιτάζει ανάποδα;
Δείχνει τον νικητή μια σηκωμένη πλάστιγγα;
Είναι τα στάσιμα, γάγγραινα και μάστιγα...
Που κρύβουν στον εγωισμό σου ακόμα μια σβάστικα.
Πρόβατο που πάει στην σφαγή,
σε πλήρη είναι υποταγή,
μα ο λύκος εποπτεύει γιατί
θέλει να φάει το θύμα μα θέλει και τον θηρευτή...
Δίκαιο τι πάει να πει;
Όποιον και να εκπροσωπεί,
βάλε τον εαυτό σου δικαστή,
στο δίκαιο του λύκου, του αμνού ή του θηρευτή...
Μηδέν!