Πάλι εσένα σχηματίζει
του τσιγάρου μου ο καπνός
και αυτός που το καπνίζει
είναι ακόμα μοναχός
οι αναμνήσεις κάθε βράδυ
πάντα στήνουνε χορό
και εγώ μες στο σκοτάδι
με τον πόνο μου γλεντώ…

Είσαι στον οργανισμό μου
σαν σκληρό ναρκωτικό
έχεις κάψει το μυαλό μου
με χαλάς μα σ’ αγαπώ
και μου λείπεις και σε θέλω
μακριά σου δεν μπορώ
δεν με νοιάζει εσύ τι θέλεις
δεν σ’ αφήνω τώρα πια
ότι πεις ότι κι αν κάνεις
σε γυρίζει εδώ ξανά…

Σαν το κόκκινο μιας φλόγας
σαν πληγή μιας μαχαιριάς
έτσι καίει η αγάπη
και με σκίζει ο έρωτας
Πάλι εσένα σχηματίζει
του τσιγάρου μου ο καπνός
και αυτός που το καπνίζει
είναι ακόμα μοναχός
οι αναμνήσεις κάθε βράδυ
πάντα στήνουνε χορό
και εγώ μες στο σκοτάδι
με τον πόνο μου γλεντώ…

Είσαι στον οργανισμό μου
σαν σκληρό ναρκωτικό
έχεις κάψει το μυαλό μου
με χαλάς μα σ’ αγαπώ
και μου λείπεις και σε θέλω
μακριά σου δεν μπορώ
δεν με νοιάζει εσύ τι θέλεις
δεν σ’ αφήνω τώρα πια
ό,τι πεις ό,τι κι αν κάνεις
σε γυρίζει εδώ ξανά…

Σαν το κόκκινο μιας φλόγας
σαν πληγή μιας μαχαιριάς
έτσι καίει η αγάπη
και με σκίζει ο έρωτας
μες στο ήρεμο της νύχτας
κάτι πάλι με ξυπνά
κάτι έρχεται μ’ αγγίζει
και με παίρνει μακριά…
Στο ήρεμο της νύχτας
κάτι πάλι με ξυπνά
κάτι έρχεται μ’ αγγίζει
και με παίρνει μακριά…