Έχω τη τζούρα μόλις πάρει και ανέβηκα πιο ψηλά,
είναι σκούρα εκεί κάτω και δεν βλέπεις καλά,
η θολούρα μου κουράζει τα μάτια,
εδώ πηγαίνω όταν είμαι κομμάτια.
Ο μόνος όρος μου,
εδώ είναι ο χώρος μου.

Ανοίγω στα μάτια σου το τοπίο για να δεις,
δουλεύει ο αμφιβληστροειδής,
έχω δις-εκατομμύρια κλειδιά αν ήθελες να βγεις,
και ανάγκη να σ’ ακούσω αν ήθελες να τα πεις.
Κάνω τη δουλειά μου όταν μου τηλεφωνείς,
και δεν απάντησε κανείς,
είμαι δίπλα στους ελεύθερους και ένας στους…,
αλλά κάνω το σύννεφο σε ουρανούς έναστρους.
Αν δε με ξες μέτρα τα λόγια σου δύο φορές,
εγώ μετράω πόσο λίγο με ξες,
όρια αν θίγω, λίγο εδώ είναι ο χώρος μου και δε θα φύγω,
σε rizzla μπλε τυλίγω, το flow και στρίβω.
Γρήγορα χρώματα είμαι σε γκρι μοτίβο,
όπου κοιτάς πάντα εκεί το κρύβω,
τελειώνει ο χρόνος πρέπει να το λήγω,
και σου μιλάω γι’ αυτό το λόγο σκύβω.

Έχω τη τζούρα μόλις πάρει και ανέβηκα πιο ψηλά,
είναι σκούρα εκεί κάτω και δεν βλέπεις καλά,
η θολούρα μου κουράζει τα μάτια,
εδώ πηγαίνω όταν είμαι κομμάτια.
Ο μόνος όρος μου,
εδώ είναι ο χώρος μου.

Ανοίγω στα μάτια σου το τοπίο για να δεις,
ανοίγει ο αμφιβληστροειδής,
με μία δεύτερη ματιά ελεύθερη,
με την πρώτη βλέπουν μόνο οι πιο έμπειροι.
Μέτρα εικόνες καλές και δημιούργησε κι άλλες,
το οξυγόνο απαραίτητο και γεμίζω μπουκάλες,
να κατέβω να σε βρω στα χαμηλά που γυρνάς,
δεν έχει φως ελπίζω στην προσαρμογή της ματιάς.
Είναι επικίνδυνος καιρός, όλοι κοιτάνε αλλιώς,
κοιτάνε όπως ακριβώς μισούσα να με κοιτάνε μικρός,
μα ποτέ δεν κοίταξα από την άλλη,
ούτε ζήτησα μαζί μου να συμφωνήσουνε κι άλλοι.
Ότι γίνεται, γίνεται και όχι από τύχη,
και όποιος διαφωνεί θίγεται, σχεδόν έχει αποτύχει,
τύχη, δεν είναι το μόνο ανάμεσα μας,
καν δε χρειάζεται όλα δε θα πούμε ούτε τα μισά μας.

Έχω τη τζούρα μόλις πάρει και ανέβηκα πιο ψηλά,
είναι σκούρα εκεί κάτω και δεν βλέπεις καλά,
η θολούρα μου κουράζει τα μάτια,
εδώ πηγαίνω όταν είμαι κομμάτια.
Ο μόνος όρος μου,
εδώ είναι ο χώρος μου.