Με ταχύτητα, γυρνάω σαν τον άνεμο
σε μέρη αζήτητα.
Πεθαίνω και γεννιέμαι σαν τον φοίνικα
απ’ τη στάχτη.
Κάθε μέρα στη μάχη, ο στίχος μου νάρκη
ευτυχώς να λες και αμήν ελευθερία να `ρθει.
Κοιμήθηκα στον νάρθηκα, λίγο πιο πολύ απ’ ότι έπρεπε. Ξύπνησα στην ντουλάπα και βγήκα στην Νάρνια και εγώ σαν το λιοντάρι, η ευχή μου είναι μεγάλη μα εγώ κρατώ κοντάρι.

Κι έχοντας πλήρη άγνοια έτριψα το λυχνάρι
και βγήκε από μέσα βγήκε μία μορφή μεγάλη,
σηκώθηκε πολύ ψηλά με κοίταξε στα μάτια και μου είπε πως.
Τρεις ευχές πες τι θες πες το πάλι.
Αν ήξερα από πριν το μέλλον θα χα κι άλλη.
Θα φρόντιζα δίπλα μου να `ταν κι άλλοι.
Μου φέρνει ζάλη το οινόπνευμα και λέω παλι παραμύθια (και).
Τρεις ευχές πες τι θες πες το πάλι.
Αν ήξερα από πριν το μέλλον θα `χα κι άλλη.
Θα φρόντιζα δίπλα μου να `ταν κι άλλοι.
Μου φέρνει ζάλη το οινόπνευμα και λέω, και λέω διάφορα.

Με ταχύτητα θα `ρθω, στο πιο ψηλό
κάστρο να πετάξω, να εξαπλωθώ.
Γινο-γινο-γινομαι πουλί, πετώ έχοντας στο φτερό ουλή.
Οι άνθρωποι περίεργα πράγματα πολύ.
Από εδώ πάνω, στα χέρια μου την άμμο,
κρατώ δυνάμο-μενο το σώμα μου μα η ψυχή μου χάμω, ψάχνει η ζητιάνα μέσ’ στου ματωμένου γάμου δάσος.
Δεν είμαι πρώτος μα μες στο μανίκι μου άσσος
φτου να πάρει.

Κι έχοντας πλήρη άγνοια έτριψα το λυχνάρι και βγήκε από μέσα βγήκε μία μορφή μεγάλη, σηκώθηκε πολύ ψηλά με κοίταξε στα μάτια και μου είπε πως.
Τρεις ευχές πες τι θες πες το πάλι.
Αν ήξερα από πριν το μέλλον θα χα κι άλλη.
Θα φρόντιζα δίπλα μου να `ταν κι άλλοι.
Μου φέρνει ζάλη το οινόπνευμα και λέω πάλι παραμύθια (και).
Τρεις ευχές πες τι θες πες το πάλι.
Αν ήξερα από πριν το μέλλον θα χα κι άλλη.
Θα φρόντιζα δίπλα μου να `ταν κι άλλοι.
Μου φέρνει ζάλη το οινόπνευμα και λέω, και λέω διάφορα.

Με ταχύτητα, τα πάντα γυρνάνε σαν σβούρα με θόρυβο που τρυπάει μέχρι
και τα τύμπανα.
Με βρήκα να ξυπνάω στο εργαστήριο σαν πείραμα, έγινα θήραμα η λεία του κυνηγού, κύκλοι τα αδέρφια μου στα σύννεφα.
Ζω όσο στο σήμερα, επάνω στα κλαριά του υψηλότερου δέντρου αναπνέω αέρα, με φλογέρα κάνω τα αγρίμια ημέρα και πάω σ’ άλλο πλανήτη, την νύχτα επισκέπτης απ’ τον δύο ένα έξι βήτα ως το φεγγάρι.

Κι έχοντας πλήρη άγνοια έτριψα το λυχνάρι
και βγήκε από μέσα βγήκε μία μορφή μεγάλη,
σηκώθηκε πολύ ψηλά με κοίταξε στα μάτια και μου είπε πως.
Τρεις ευχές πες τι θες πες το πάλι.
Αν ήξερα από πριν το μέλλον θα χα κι άλλη.
Θα φρόντιζα δίπλα μου να `ταν κι άλλοι.
Μου φέρνει ζάλη το οινόπνευμα και λέω πάλι παραμύθια (και).
Τρεις ευχές πες τι θες πες το πάλι.
Αν ήξερα από πριν το μέλλον θα χα κι άλλη.
Θα φρόντιζα δίπλα μου να `ταν κι άλλοι.
Μου φέρνει ζάλη το οινόπνευμα και λέω, και λέω διάφορα.