Το καλοκαίρι, σ΄αχνούς της πέτρας
βαρύ το βήμα, στιγμή σιωπής,
κι ένα μαχαίρι, φονιάς κι αέρας
κόβει στα δύο, νήμα ζωής.

Σ’ ένα βαγόνι φωτογραφίες
κι οι αναμνήσεις κάποιας στιγμής
δάκρυ κι οι ράγες που τραγουδάνε
τα μπλούζ μιας άγνωστης και ξένης γης.

Μέσα στη νύχτα κάτι συμβαίνει
και βλέπω πίσω ζωές μακριά
που ένα κομμάτι μου τώρα ανασαίνει
χώμα καμένο κι απελπισιά.

Σ’ ένα σαλόνι φωτογραφίες
κι οι αναμνήσεις κάποιας στιγμής
δάκρυ κι οι στάλες που τραγουδάνε
τα μπλούζ μιας άγνωστης και ξένης γης.