Τούτα τα βουνά τα γαλανά
που τα σκεπάζουν χιόνια
Τούτα τα κλαριά που είναι γυμνά
κάτω απ ’ τη βροχή

Θά’ ρθει μια μέρα δεν μπορεί
τα χιόνια θε να λιώσουν
Θά’ ρθει μια μέρα δεν μπορεί
και τα κλαδιά ν’ ανθίσουν

Απόστασε να τραγουδά
για λευτεριά και δόξα
και κουρασμένος στάθηκε
μια ανάσα για να πάρει

Κι όπως ραγίζουν οι ουρανοί
και όπως θρηνούν οι κάμποι
μες του Χειμώνα τη βουή
χάθηκε το τραγούδι

Δεν πρέπει εσύ να καρτεράς
δεν πρέπει να προσμένεις
Τι ναι πικρή η μοίρα σου
μαύρο το ριζικό σου

Πρέπει ν’ αρπάξεις το σπαθί
ν’ αρπάξεις το μαχαίρι
και να λαβώσεις το θεριό
που αμείλικτα σε τρώει