Γίνε θάλασσα να μπορώ
να μπορώ να σε κοιτώ απ’ τη στεριά
Γίνε θάλασσα να υπάρχεις πάντα
να υπάρχεις πάντα εκεί
της ζωής μου σταθερά κι αρχή
έτσι αργά να με σκεπάζεις
σαν σκάει το κύμα στην ακτή

Κι όταν έρθει τ’ όνειρο αυτό
θάλασσα μου εσύ να γίνεις
θα’ χω πάρει σπίτι στο γυαλό
κι ένα πέταλο της μνήμης
το σκαρί του χρόνου να χτυπώ
και αθάνατη να γίνεις
σαν θα φύγω κάποτε κι εγώ
στα νερά σου να με κρύβεις
κι εκεί μέσα πια να ζω

Γίνε θάλασσα να μπορώ
να μπορώ να σ’ αποκτώ με μια βουτιά
Γίνε θάλασσα ν’ αντέχεις πάντα
ν’ αντέχεις το θυμό
της φυγής μου εσύ είσαι το σχοινί
έτσι αργά να με σκεπάζεις
σαν φέρνεις κύμα στην ακτή