Πρόσωπο θαμπό, μάτια θολωμένα,
σώμα λυγερό, δυο φρύδια ζωγραφισμένα.
Γουστάρεις το χορό, γουστάρεις παιχνιδάκια
δεν είσαι από `δω και δεν είμαστε παιδάκια.

Δε σε φοβίζουν οι άγριες εποχές
δε σε φοβίζει τίποτα,
δε σε κρατάν οι άδειες αγκαλιές
πουθενά δε θα `βρεις ότι θες.

Δεν έχουμε παλιά, δεν έχουμε καινούρια
δεν πιάνουν οι ευχές ε, ίσως πιάσουν τα τραγούδια.
Τη μέση σου λυγάς, τινάζεις και το χέρι
τριγύρω σου κοιτάς πώς το λένε αυτό το αστέρι;

Δε σε φοβίζουν οι άγριες εποχές
δε σε φοβίζει τίποτα,
δε σε κρατάν οι άδειες αγκαλιές
πουθενά δε θα `βρεις ότι θες.