Δύο χρησμούς μου δώσανε
και ποιονε να πιστέψω,
να φτιάξω τούτη τη ζωή
ή άλλη να γυρέψω.

Κόπηκε μου `παν στα χαρτιά,
της ξεγνοιασιάς το νήμα
και πάλι μίζερος θα ζω,
τι κρίμα, ναι, τι κρίμα.

Μα η μοίρα μου περίφημη
μου βγήκε στο φλιτζάνι,
κάθε λαχτάρα θα διαβεί,
κάθε καημός θα γιάνει.

Σωστό και λάθος και σωστό,
και πάλι ξαναλάθος,
το δρόμο μέσα στη ζωή
ψάξε και βρες μονάχος.