Τα πάθη σου ζηλεύω, νεαρέ μου,
διψάω για αγάπη με οδύνη νοθευμένη.
Μες στο μαρτύριο να χάνεται η χαρά
κι απ’ το μαρτύριο να ξεπηδάει ξανά.
Να ξεπηδάει απ’ το μαρτύριο η χαρά
και στο μαρτύριο να χάνεται ξανά...

Έτσι γεννήθηκα, αυτή είναι η αλήθεια,
και το εκ φύσεως ανατρέφει ο εθισμός.
Τρέμω όταν βλέπω στους καθρέφτες των σελίδων
200 χρόνια ματαιώσεων και ελπίδων.
200 χρόνια ματαιώσεων και ελπίδων
εμάς ζηλεύουν στους καθρέφτες των σελίδων.