Βρέχει στάχτη στο μυαλό μου
βρέχει στάχτη απ’ τ’ όνειρό μου

Καήκανε τα δάση μου
διαλύθηκαν τα πάθη μου
τα πάντα λυτρώθηκαν
πόσο ανάγκη σε είχα

Φωτιά, στάχτη, φως
έχω μείνει μοναχός
μες στις λάμψεις
στάχτη φως
Σε κοιτάω σαν τυφλός
και ρωτάω
το χρώμα τ’ ουρανού
πάνω σ’ αλλουνού καρδιά
είναι απλωμένο

Βρέχει στάχτη στο μυαλό μου
βρέχει στάχτη απ’ τ’ όνειρό μου

Λίγο πριν το τέλος σε κοιτώ
φωνάζω στο πηγάδι
και ακούω την ηχώ
κι ό,τι δεν έζησα αποχαιρετώ