Φτάνει πια τόση αγάπη
φτάνουν τόσες συμβουλές
θέλουν πια να κάνουν κράτει
της καρδιάς οι προσβολές

Κι αν κτυπήσω στο μαχαίρι
μόνος την γροθιά
θαν’ απ’ το δικό μου χέρι
η λαβωματιά

Φτάνει πια τόση συμπόνια
τόσα λόγια της ψυχής
ν’ ανεβάζω τόσα χρόνια
τ’ όριο της αντοχής

Κι αν κτυπήσω στο μαχαίρι
μόνος την γροθιά
από μένανε θ `ανοίξει
η λαβωματιά

Φθάνουν πια τόσα ξενύχτια
τόσοι άχηστοι καημοί
χόρτασα από παραμύθια
και ξεσπάσαν οι θυμοί

Μόνος θα `χω το μαχαίρι
μόνος τη γροθιά
Μόνος μου θα τη γιατρέψω
την λαβωματιά

Κι αν κτυπήσω στο μαχαίρι
μόνος την γροθιά
θαν’ απ’ το δικό μου χέρι
η λαβωματιά

Μόνος θα `χω το μαχαίρι
μόνος τη γροθιά
Μόνος μου θα τη γιατρέψω
την λαβωματιά