Να γράψω θέλει σ αγαπώ στ’ ολόγιομο φεγγάρι,
να το θωρείς να χαίρεσαι, του πόθου μου κλωνάρι.

Να `χε μπορώ το «σ’ αγαπώ» να γράψω στον αέρα,
για να σε βρίνει όπου κι αν πάς, ομορφοθυγατέρα.

Να μπόρουνα τον ουρανό να τονε μεγαλώσω,
για να χωρέσει το σεβντά που έχω να σου δώσω.

Ωσάν το χιόνι στη κορφή που λιώνει αγάλι-αγάλι,
λιώνω κι εγώ στα χέρια σου, αγάπη μου μεγάλη.

Σγουρό βασιλικάκι μου κι αγριολούλουδό μου,
πώς να σε βάλω στο λαιμό, να σ’ έχω φυλαχτό μου.

Χαλάλι σου η αγάπη μου, χίλιες φορές χαλάλι,
αν είχε ξαναγεννηθώ, θα σ’ αγαπούσα πάλι.