Ποιητική απόδοση: Περουλής Σακελλαρίδης


Πες μου λοιπόν που να τη βρω τη λησμονιά
σε ποια γωνιά του κόσμου αυτού να μη σε νιώθω
που να πλαγιάσω και να μη σε θυμηθώ
που να θυμάμαι δίχως πόνο, δίχως πόθο.

Πες μου λοιπόν, για που μπορώ να πορευτώ
χωρίς παντού δικά σου ίχνη να κοιτάξω
που, δίχως θύμισες, να τρέξω εγώ μπορώ
και που τη θλίψη μου γλυκά να ξεκουράσω.

Πες μου λοιπόν, ποιος είν’ αυτός ο ουρανός
που δε στολίζεται απ’ την θέρμη της ματιάς σου
και ποιος ο ήλιος που μου στέλνει μόνο φως
χωρίς την αίσθηση απ’ το λάγνο κάλεσμά σου.

Πες μου λοιπόν, ποια είν’ εκείνη η γωνιά
που δε σημάδεψε η δική σου παρουσία
και στο προσκέφαλό μου τι έμεινε κενό
που δε στοιχειώνει η πικρή σου νοσταλγία.

Πες μου λοιπόν, ποια είν’ εκείνη η νυχτιά
που δε θα κρύψει τ’ όνειρό μου η ματιά σου
αφού να ζήσω δεν μ’ αφήνει ο χωρισμός
και να πεθάνω δεν μ’ αφήνει ο έρωτάς σου.