Αν ήσουν εδώ θα γυρνούσε η γη
τώρα η μνήμη χάνεται μες στην σιγή,
αν ήσουν εδώ θα `χε η νύχτα φως
τώρα μέσα στην μέρα νιώθω τυφλός.

Είσαι δεν είσαι, είσαι ο λόγος να ζω
είσαι μες στην ψυχή μου και μες στο μυαλό,
έχω μίλια πορείας με το δάκρυ καυτό
και πάλι απόψε θα σ’ ονειρευτώ.

Αν ήσουν εδώ θα `χε νερό η πηγή
τώρα πια δεν υπάρχει επιλογή,
αν ήσουν εδώ θα γεννιόμουν ξανά
τώρα πια η καρδιά μου αιωνίως πεινά.

Είσαι δεν είσαι, είσαι ο λόγος να ζω
είσαι τώρα και πάντα κι όταν πια θα χαθώ,
έχω χέρια δεμένα κι ένα κεφάλι σκυφτό
και πάλι απόψε θα σ’ ονειρευτώ.

Αν ήσουν εδώ θα `χε κλείσει η πληγή
τώρα κάθε στιγμή ανοίγει κι αιμορραγεί,
αν ήσουν εδώ θα `ταν όλα μεγάλα
τώρα πια είναι μικρά και δεν υπάρχουν άλλα.

Είσαι δεν είσαι, είσαι ο λόγος να ζω
είσαι αυτή που θυμάμαι, αυτή που αγαπώ,
αν χρειαστεί να πεθάνω θα το κάνω κι αυτό
και πάλι απόψε θα σ’ ονειρευτώ.

Είσαι δεν είσαι, είσαι ο λόγος να ζω
είσαι αυτό που υπήρξε για να υπάρχω εγώ,
για `σένα θα γράφω κι ας μην είναι γραφτό
και πάλι απόψε θα σ’ ονειρευτώ.