Και την επόμενη μέρα τον κόσμο θ’ αλλάξω θα φύγω μακριά
δε θα σε περιμένω γυρίζω και φεύγω κι’ αφήνω πολλά πίσω μου, μα αρκετά
οτι θέλω θα κάνω τον χρόνο μου χάνω θα ζήσω ξανά
και η επόμενη μέρα θα έχει για μένα μεγάλη αγκαλιά

δώσ’ μου τη σπίθα ν’ ανάψει φωτιά
να κάψω οτι έμεινε και πια να μη θυμάμαι
γιατί φοβάμαι πως αλλάζουν οι καιροί
κι’ οτι ζήσαμε μαζί ας μείνει ενα κομμάτι
που το φινάλε του δε γράφτηκε αλλά
έχω να σου πώ πολλά οτι το χθές δε γυρνάει ξανά και ρωτώ
αν όντως υπάρχει η αγάπη η χάθηκε κάπου στο δρόμο κι’ αυτή
χαθήκαμε στα μυστηκά πνιγήκαμε σε μια κουταλιά νερό
νομίζω πως θα’ θελα πάλι όπως πρίν να σε δω μα δε γίνεται

γίνεται το γκρίζο σου να βάψεις
αν στην παλέτα χρώματα αλλάξεις
αν οτι ζεις μπορείς να κάνεις πέρα
τότε θα’ ρθεί η επόμενη μέρα

Και την επόμενη μέρα τον κόσμο θ’ αλλάξω θα φύγω μακριά
δε θα σε περιμένω γυρίζω και φεύγω κι’ αφήνω πολλά πίσω μου, μα αρκετά
οτι θέλω θα κάνω τον χρόνο μου χάνω θα ζήσω ξανά
και η επόμενη μέρα θα έχει για μένα μεγάλη αγκαλιά

η επόμενη ημέρα ξεκινάει απ’ το μυαλό σου
γίνεται πράξη αφού βρεις τον εαυτό σου
κι’ αφού δε βρήκες κάπου εκεί τον άνθρωπό σου
μένεις στο όνειρο που πίστευες δικό σου
και το κουδούνι σου χτυπάει η μοναξιά σου
και περιμένει να σε πάει στα όνειρά σου
μα δεν ετοίμασες κι’ εσύ τα πραγματά σου
μένεις η φεύγεις η απόφαση δικιά σου
φτάνει, ξύπνα, κοιμήθηκες για χρόνια
πές μου πόσο ακόμα θα κρατήσει αυτή η κολώνια
κοίτα μπροστά σου και βρές τα όνειρά σου
ο δρόμος δε τελείωσε και φεύγει η άμαξά σου
ξέρω φοβάσαι, λίγο στραβά κοιμάσαι,
τα χρόνια που περάσανε λίγο πολύ λυπάσαι
μα φτάνει οτι σε πνίγει πλέον φτάνει
η θάλασσα γαλάζια μα φουρτούνα στο λιμάνι

κλείνω τα μάτια και φεύγω
έτσι ξεφεύγω για λίγο και πάω μακριά
σε μια επόμενη μέρα
ψάχνωντας κάπου κρυφά μια μεγάλη αγκαλιά

Και την επόμενη μέρα τον κόσμο θ’ αλλάξω θα φύγω μακριά
δε θα σε περιμένω γυρίζω και φεύγω κι’ αφήνω πολλά πίσω μου, μα αρκετά
ότι θέλω θα κάνω τον χρόνο μου χάνω θα ζήσω ξανά
και η επόμενη μέρα θα έχει για μένα μεγάλη αγκαλιά