Μου’ πες πως όλα ήταν εντάξει
κι εγώ μόνο προσπαθούσα για να ζήσω απλά την κάθε μας στιγμή
μου’ πες πως κάποτε η ζωή αυτή θα αλλάξει
θα πετάξουμε μαζί
θα φτιάξουμε μαζί αυτόν τον κόσμο απ’ την αρχή
γιατί τα χάσαν και του δώσαν πολύ γκρίζο
θα φτιάξω κι άλλον ήλιο να αντικρίζω
γιατί τα βλέπω σκοτεινά
μετά θα ζωγραφίζω στα κρυφά παντού καρδιές
κι έτσι συχνά να ερωτεύονται ανθρώποι
για να μην μείνουν στη ζωή τους ποτέ μόνοι
να δίνουν αγκαλιές και να ζητάν και μια συγγνώμη
θα έφτιαχνα μια σκάλα από τη γη στον ουρανό
αφού δεν έβγαλα φτερά για να πετάξω
κι αφού θα έφτιαχνα τον κόσμο μου μόνο
μ’ ένα στυλό, θα είχα πάντα αφορμή
χίλια τραγούδια να σου γράψω

Φτιάχνω τον κόσμο απ’ την αρχή, με πένα και χαρτί
και για μπετά, την πέτρα μου καρδιά
κι αν θες να ΄ρθεις, μην με παρεξηγείς
που έχω ουρανό ένα χαμόγελο

Να 'χα τη δύναμη να έφτιαχνα ένα κόσμο απ’ την αρχή
θα έβαζα λίγο από το μπλε που σε σκεπάζει
θα είχε για φόντο ένα μικρό λουλούδι
και ένα χαμόγελο παιδιού.
Θα φτιάξω ένα κόσμο απ’ την αρχή
δίχως πολέμους, δίχως τέρατα και μίσος να αναπνέεις.
Θα σου κρατώ το χέρι όταν φοβάσαι
-πάνε χρόνια που κοιμάσαι-
Βάζω τα χρώματα στο γκρίζο τους μοτίβο,
φτιάχνω μια θάλασσα γαλάζια για να φύγω.
Μαζεύω αρώματα, όμορφα να μυρίζει
στη άνοιξη που φτιάχνω, η καρδιά σου θα ανθίζει.
Φτερά θα φτιάξω, να φοράς για το καλό σου
γιατί ξέρω πως πονάει, όταν πετάει ο άνθρωπός σου.
Θα έσβηνα τον χρόνο και θα σκούπιζα το δάκρυ,
που άφησαν αυτοί που ονειρεύεσαι το βράδυ

Φτιάχνω τον κόσμο απ’ την αρχή, με πένα και χαρτί
και για μπετά, την πέτρα μου καρδιά
κι αν θες να ΄ρθεις, μην με παρεξηγείς
που έχω ουρανό ένα χαμόγελο