Το ένα τ ’ άσχημο διαδέχεται το άλλο
κι ’ είναι το παράπονό μου μεγάλο
στάλα ευτυχίας δε βλέπω πουθενά
Είναι κρίμα να ζούμε στην απογοήτευσή μας
που κρύβουμε μέσα στην ψυχή μας
μεγάλο κρίμα είναι , ειλικρινά

Αν είναι κάθε μέρα να ζω
με ό,τιδήποτε κακό
καλύτερα ας πεθάνω
Δε την αντέχω την απονοιά
που ’ χουν όλοι στην καρδιά
το καλό Σαμαρείτη δε παριστάνω


καλύτερα ας πεθάνω

Δεν ακούω πλέον ευχάριστα γεγονότα
και σε κάθε μου τραγούδι η κάθε νότα
έχει μέσα απόλυτο πόνο
Μόνο γι ’ άσχημα συμβάντα τραγουδάω
που με κάνουν να πονάω
και που μονάχα αυτά βιώνω