Δεν ξέρω πότε θα βγούμε
απ ’ τα αδιέξοδα της ζωής
Ή αν ποτέ όλοι θα σωθούμε
απ ’ τα δόντια της κρίσης της οικονομικής
Μα εγώ δεν παύω να ελπίζω
πότε θα ’ ρθει η μέρα εκείνη
Που η αιτία θα γίνει
η ευτυχία στα πρόσωπά μας θα μείνει

Πάντα και για πάντα εγώ
για μια χαρούμενη ζωή θα λαχταρώ
Και μέχρι εγώ θα πεθάνω
αυτό θα κάνω , αυτό θα κάνω

Παράπονα και βάσανα
υπάρχουν σε όλους εμάς
Μα μ ’ αυτούς εγώ θ ’ ανάσανα
αν στην τύχη της ζαριάς
Ερχότανε αυτή η μέρα
που θα πηγαίναμε πιο πέρα
Απ ’ ό , τι μας προβληματίζει
ή απ ’ ό , τι μας αιχμαλωτίζει