Για σένα το ξημέρωμα νέας αυγής
με την κατάρα μιας αιώνιας φυγής
Στάση σκληρή φτιαγμένη από ατσάλι
και βλέμμα αγριεμένο σαν τσακάλι
Για τα όμορφα και ξένοιαστα βράδια
και των ψυχών μας τα απύθμενα πηγάδια
Παίζω τα ρέστα μου σε καυτερό αμόνι
σαν πεταλούδα που στην φωτιά ζυγώνει

Αλχημιστής, πολυμήχανο πλάσμα
γράφω τους τίτλους σαν κύκνειο άσμα
Πως το μελάνι την πέτρα να σπάσει?
όταν εσύ όλα τα έχεις ξεπεράσει!
Καμία τύχη, μα δεν βαριέσαι
πάρτο λάφυρο για να καφχιέσαι
Έτσι είναι πάντα όταν ο έρωτας στερεύει
Η αγάπη μένει μόνη να παλεύει

Αφού λοιπόν, σου τελείωσε νωρίς
και είσαι έτοιμη τα πάντα να αρνηθείς
Εδώ κοντά σου σιωπηλός να μένω
Αφού λοιπόν, σου τελείωσε νωρίς
και είσαι έτοιμη τα πάντα να αρνηθείς
καρτερικά τις τύψεις να ξεπλένω

Γύρω από τον ήλιο τρεις στροφές
και μάλλον δε σου ήταν αρκετές
να σε τυλίξει της αγάπης το κουβάρι
ακόμα σ’ αγαπώ, πάρ΄το χαμπάρι
Κυλά ο χρόνος γοργά και αμείλιχτα
για αυτό άσε τα παράθυρα ανοιχτά
θέλω να μπω στην δική σου τη πλάνη
και ας μου φορέσει πάλι αγκάθινο στεφάνι

Αλχημιστής, πολυμήχανο πλάσμα
γράφω τους τίτλους σαν κύκνειο άσμα
Πως το μελάνι την πέτρα να σπάσει?
όταν εσύ όλα τα έχεις ξεπεράσει!
Καμία τύχη, μα δεν βαριέσαι
πάρτο λάφυρο για να καφχιέσαι
Έτσι είναι πάντα όταν ο έρωτας στερεύει
Η αγάπη μένει μόνη να παλεύει

Αφού λοιπόν, σου τελείωσε νωρίς
και είσαι έτοιμη τα πάντα να αρνηθείς
Εδώ κοντά σου σιωπηλός να μένω
Αφού λοιπόν, σου τελείωσε νωρίς
και είσαι έτοιμη τα πάντα να αρνηθείς
καρτερικά τις τύψεις να ξεπλένω