Έτσι και αλλιώς δεν ζήτησες κάτι
ποτέ δεν κοίταξες, την δική σου πάρτι
η ενοχή σου, τα πλήρωσε όλα
δε χρωστάς σε κανένα ξερόλα
Ξόφλησες σου λέω, δε χρωστάς σε κανένα
Μόνος επέζησες σε τούτη την αρένα
Γλείφεις, τις πληγές σου και πάλι
δική σου η νίκη, δική σου η πάλη
Ξέρεις πολλά, είναι αυτά που πονάνε
μην πεις λέξη, όσο και αν σε ρωτάνε
Στου κόσμου αυτού τις παρυφές
εκεί κείνται οι πληγές σου κρυφές
Μην γελαστείς, οι σειρήνες πολλές
για μας τα λίγα, τα άλλα υπερβολές
όσοι φοβούνται μόνοι, γυρεύουν ψυχοχάρτι
γι’ αυτό σου λέω, δέσου καλά στο κατάρτι
Μπουντρουμιασμένος, σε μια γωνιά στο Γύζη
στον ερειπιώνα που ο φόβος σου ορίζει
αόρατος ζεις, κανείς δε θα σε ψάξει
Ένα χαρτί, ένα στυλό και θα είσαι εντάξει
Εγγαστρίμυθα μιλάς, και ας μην ακούει κανείς
Η αλήθεια φθόγγος, που δεν μπορείς να πεις
Είναι σαν φως, που δε θα δει ο τυφλός
μα ευτυχώς, δεν είσαι κανενός

Μα μένεις, και κοιτάς σαστισμένος
το αύριο που συνέχεια θολώνει
Εμμένεις, σαν βράχος πεισμωμένος
στο κύμα, που ανάστημα σηκώνει
Άσε τους άλλους να προσπερνάνε
ο χρόνος τους συνέχεια τελειώνει
Μόνο γέλα ρε, τι σου ζητάνε?
Μια γελαστή φιγούρα πίσω από το σεντόνι

Τι τις θες ρε, τις πομπώδεις βεγγέρες
Άλλοι πιο πάνω, φορέσαν βέρες
Χαλκάδες σε δάχτυλα, τι ειρωνεία
Ποιος να τους διάλεξε την τιμωρία?
Μην αγριεύεις δε σε προσβάλω
Πανί σε κάνω και με προβάλλω
Άλλοι στην έπαρση κάναν διατριβή
και υποστήκανε την συντριβή
άλλοι πιο τίμιοι, δεν άλλαξαν τα χούγια
Και με τραγούδια, γερνάνε με τα ζούδια
Άλλοι διαλέξανε πάλι καριέρα
Χα, Ωραία πιόνια στην σκακιέρα
Γέλα πολύ με τους κονιόρδους
που παριστάνουνε τους λόρδους
μην ξεχνάς, οι αλαζόνες με αβάντα
απ’ τον εμετό τους πνίγονται πάντα
Απογραφή λοιπόν, στην ζωή μου κάνω
Σαν αποθήκη που το εμπόρευμα το χάνω
Γκρίζες φιγούρες μου σας έχω χάσει
Σε αυτό το γκρίζο που μας σκεπάζει
Επάρατος και ανέκφραστος σαν λίθος
Ψάχνεις για ψύλλους μες στο πλήθος
Εσύ δεν κάνεις, για αυτή την δουλειά
είναι η αλήθεια σου σαν τα πουλιά