Ανόητα ξενύχτια, ανόητος κι εγώ,
απ’ το ένα πάρτι στ’ άλλο, να ταΐζω το κενό,
μέσα στον κόσμο χάνομαι, χορεύω και γελάω,
τίποτα δεν αισθάνομαι, όμως μπορώ να υποκριθώ.

La decadence, la decadence.

Πάλι το ίδιο βράδυ,
πάλι γυρίζει το κεφάλι.

La decadence, la decadence.

Πάλι, όλα τα πρόσωπα σαν ένα,
πάλι, εγώ δε μοιάζω με κανένα.

Ανόητα ξενύχτια, ανόητα φιλιά,
ανόητες κουβέντες, έχει ήχο η μοναξιά,
χαμένη ικανοποίηση, χαμένε μου εαυτέ,
μέσα στην επανάληψη δε σε συνάντησα ποτέ.

La decadence, la decadence.

Πάλι το ίδιο βράδυ,
πάλι γυρίζει το κεφάλι.

La decadence, la decadence.

Πάλι, όλα τα πρόσωπα σαν ένα,
πάλι, εγώ δε μοιάζω με κανένα.