Κόκκινα φανάρια, άδεια μαξιλάρια
άνθρωποι παντού να πιάνουν χώρο
μπήκες στην ζωή μου, δέθηκες, μαζί μου λύθηκες.
Μαύρες οι οθόνες κι είπες συγνώμες
άνθρωποι η νύχτα να περάσει
μπήκες στην καρδιά μου, δέθηκες, κοντά μου λύθηκες.

Εσύ φταις, εσύ φταις
για τα γέλια, τα χάδια, τα βλέμματα
για τα τόσο υπέροχα ψέματα.
Εσύ φταις, εσύ φταις
για τις ώρες που ο χρόνος σταμάτησε
για την βόλτα αυτή που δεν άρχισε.
Εσύ φταις,
που δεν ξέρω μακριά σου που πάω,
που μου έμαθες να αγαπάω
εσύ φταις, εσύ φταις.

Κόκκινα φεγγάρια, άδεια τα συρτάρια
άνθρωποι απλά που λένε κάτι
μπήκες στην ζωή μου, δέθηκες, μαζί μου λύθηκες.
Δάκρυα κουρτίνες, άχρηστες οι μνήμες
άνθρωποι σαν κούκλες σε βιτρίνα
μπήκες στην καρδιά μου, δέθηκες, κοντά μου λύθηκες.

Εσύ φταις, εσύ φταις
για τα γέλια, τα χάδια, τα βλέμματα
για τα τόσο υπέροχα ψέματα.
Εσύ φταις, εσύ φταις
για τις ώρες που ο χρόνος σταμάτησε
για την βόλτα αυτή που δεν άρχισε.
Εσύ φταις,
που δεν ξέρω μακριά σου που πάω,
που μου έμαθες να αγαπάω
φταις, εσύ φταις.