Μου `χει λείψει μια εκδρομή,
από αυτές που `χες πει
χωματόδρομοι να τρέχω,
να με βγάζουν στην ακτή.

Να μην φοβάμαι μην φοβάσαι,
πως δεν είναι δυνατή πια η φυγή
άνοιξε τα μάτια σου
φαντάζει, πιο κοντά η βροχή.

Άμα νιώσεις ποτέ μόνος
σου έχω αφήσει τα κλειδιά
και αν δεν βρίσκεις ούτε χρόνο
έλα έστω στα κλεφτά.

Και αν κάτι αλλάζει σε τρομάζει
και σε παίρνει πάλι πιο μακριά
ανάβω φάρο και κρατάω,
δυνατή τη φωτιά.

Για να χαθούμε να κρυφτούμε,
στο όνειρο που ζει μέσα βαθιά
κλείσε στα χέρια σου την θλίψη,
για να βγάλεις φτερά.

Άμα νιώσεις ποτέ μόνος
σου έχω αφήσει τα κλειδιά
και αν δεν βρίσκεις ούτε χρόνο
έλα έστω στα κλεφτά.

Μια ανάσα από `μας
θα `ναι το όμορφο και όλα τα αληθινά,
φτάνει να το ζήσω απόψε
και ύστερα πάλι εδώ στο πουθενά.