Έχω λόγο βαρύ σαν όπλο, αναφέρομαι στον όχλο
φέρνω εις πέρας κάθε μου στόχο
είμαι από τον λυρικό καταστραμμένο λόχο
κι αν δεν νιώθεις, καλό ψόφο.
Έχω τον τρόπο να στο δώσω όπως θες
σ’ ένα σενάριο αληθές, με λογική ή με διαστροφές
οι μπάρες μου καυτές, μουρλές, καίνε καρδιές
αφού με ξές, θα το `κανα χίλιες ζωές.
Κάνω rap σαν κολασμένος, άρρωστος, καυλωμένος
ψημένος απ’ το δρόμο απ’ τη ζωή βασανισμένος.
Μέσα στο άγχος νιώθω μένος, σκληρός κι αγριεμένος
πολίτης αγανακτισμένος.
Θ’ ανεβάσω τη φάση ώρα για δράση
υλικό καινούργιο θα σκάσει και θα σε σπάσει
στα δύο, δεν είναι αστείο , βγήκα απ `το ψυχιατρείο
παταflows το όνομά μου φεύγεις με φορείο.

Γράφω ενάντια, στο κατεστημένο
για κάθε κολλημένο για κάθε αδικοχαμένο
για σένα που σε δέσανε και σ’ έχουμε χαμένο
για σένα και μένα που λέμε όσο ζω μαθαίνω
x2

Φτύνω βιτριόλι και σκατίλες, ρίχνω καντήλια, κάνω καφρίλες
παλιογαμίδια σκάω τορπίλες
σου λέω για κυνήγια, με τους ατσίδες
της πραγματικότητας ανατριχίλες φίλε
Κόντρα στο ρεύμα, παλιακός σαν την λατέρνα
τη βρίσκω όταν πίνω με τ ’ αλάνια στη ταβέρνα
το rap για μένα η Αχίλλειός μου φτέρνα
φωτιά στη μάζα, ξύλο στα μαλακισμένα.
Εδώ και χρόνια, γύρισα έργα, δεν λέω λόγια
έμαθα στα ζόρια και δεν το έβαλα στα πόδια
τρέχω και δε φτάνω, σαν τον Βέγγο μωρή ψόλα
είμαι μέσα σ’ όλα προλαβαίνω την πιστόλα.
Επιμένω ελληνικά, πατροπαράδοτα με raps αθάνατα
ως τα γεράματα, σε παίρνω φάλαγγα μες στα χαράματα.
Το φτύνω για τσογλάνια και καθάρματα
γαμώ τα φράγκα και τα raps τα γλυκανάλατα

Γράφω ενάντια, στο κατεστημένο
για κάθε κολλημένο για κάθε αδικοχαμένο
για σένα που σε δέσανε και σ’ έχουμε χαμένο
για σένα και μένα που λέμε όσο ζω μαθαίνω.