Σε μια Ελλάδα που χαϊδεύει με χαστούκι
περασμένα μεγαλεία χρεωμένη
στου καφενείου αραγμένοι το κουτούκι
παίζουν πρέφα την ζωή μας την χαμένη

Κι αν είχαμε ιδέες
μεγάλες και σπουδαίες
αγάπη μου δεν βρήκαμε την λύση
Κορώνα γράμματα θα παίξουμε τ’ αδιέξοδο
σαν τους φαντάρους π’ ονειρεύονται μιαν έξοδο
μα δεν τολμάει κανείς να την ζητήσει

Μια Γενοβέφα σ’ ένα κάδρο μας κοιτά
ξεθωριασμένη από κάπνα κι από σκόνη
κι ένα παράθυρο που χρώματα αλλάζει
κοροϊδεύει πού `μαστε έρημοι και μόνοι