Λαλούν πώς η καρκιά του γέρου έλ λαχτά
Σαν δή κοπέλλες, πώς έν ψοφίσμένη
Τζι ούλλον εμέν για κάθε μιάν ξεχωριστά
Φακκά κακοπαθκιαζ΄η πικραμμένη.

Ντά του γερόκαττου τζιαί πάλε τρυφερά
Αρέσκει του να τρώη ποντικούδκια
Τιαί συναγλείφεται θωρείς τον μια χαρά
Τζιαί μούρρου μούρρου τζιαί λαλεί τραούδκια.

Εμέν γιά να μου κοντοσωρευτή καμιά
Να μου σουστή τζιαί να χαμογελάση
Φαίνεσται μου τζιαί θέλω δήμμαν με σσοιννιά
Παιδκιώννω τζι ό,τι τρέξ΄ας κατεβάση.