Μόνο μια φορά τα είδα
κι ο καημός με τυραννά
και δεν έχω την ελπίδα
ότι θα τα δω ξανά.

Εκείνα τα μάτια
που να `ναι κρυμμένα στου κόσμου ποιαν άκρη.
Εκείνα τα μάτια
που μοιάζαν κλαμένα χωρίς ένα δάκρυ.

Κι ενώ δεν ελπίζω
με κάνουν και χτίζω στην άμμο παλάτια.
Εκείνα τα μάτια,
εκείνα τα μάτια, εκείνα τα μάτια.

Τα θυμάμαι και δακρύζω
και πιστεύω πως ξανά
όπως τότε τ’ αντικρίζω
λυπημένα φωτεινά.

Εκείνα τα μάτια
που να `ναι κρυμμένα στου κόσμου ποιαν άκρη.
Εκείνα τα μάτια
που μοιάζαν κλαμένα χωρίς ένα δάκρυ.

Κι ενώ δεν ελπίζω
με κάνουν και χτίζω στην άμμο παλάτια.
Εκείνα τα μάτια,
εκείνα τα μάτια, εκείνα τα μάτια.