O Κωστα-Τζίρης είναι ενας 75χρονος βοσκός με λυγεράδα και ψυχή 10χρονου...Ρίζωσε ψηλά στα βουνά, ένα με τα γίδια του το βοριά και την ερημιά...Όποτε μπαίνει στο ξωκλήσι τ’ Αη-Λιά ν’ ανάψει κεράκι, σκύβει ο Αη-Λιάς πέφτει στα γόνατα, του βγάζει τα παπούτσια τα λειωμένα απ’ τις κακοτράχαλες στράτες, και γέρνει ο Κωστα-Τζίρης να ξαποστάσει μπροστά στο ιερό, πάνω στα ξεραμενα τ’ Απριλιάτικα βάγια...

...Κοιτάει-δακρύζει ο Αρχάγγελος για νά `μπει στην Παράδεισο
στη σκεβρωμένη εικόνα, στην πέτρινη κοιλάδα
πέμπει στον ήλιο προσευχή στη δρόσο και στην άνοιξη
και δέηση στον αιώνα: και στη γλυκιά λιακάδα

"-Ήλιε με τα μαλάματα να `χει ψωμάκι και νερό
και τα χρυσά λαμπιόνια, και γίδια πεντακόσια
κι αιώνα με τα εκατό κι αγνάντιο ως τον Καρβασαρά
τ’ αγύριστα τα χρόνια, τη Γκιώνα και την Όσσα!"
.....................................
βαστήξτε πόρτα ορθάνοιχτη Φέγγουν κεράκια της μισής
στ’ αγιάζι και στη μπόρα δραχμής στο μανουάλι.
σαν θά `ρθει η ώρα η στερνή Άστρα χιονίζει κι όνειρα
του Κωστα-Τζίρη η ώρα στου Κώστα το κεφάλι...



ΠΟΥ ΠΑΕΙ Ο ΝΙΟΣ ΤΗ ΧΑΡΑΥΓΗ;
Πού πάει ο νιός τη χαραυγή,
ρωτήσετε εμένα:
Φεύγει παιδάκι ανύπαντρο
κι ερχεται γερασμένο...

Πού πάν’ οι στάλες της βροχής,
ρωτήσετε εμένα:
Αυτούς που φύγαν’ ξεδιψούν
-ποτάμια πετρωμενα...

Πού πάν’ τα τραγουδάκια μας,
ρωτήσετε εμένα:
Ψάχνουν τ’ αθάνατο νερό
κι έρχονται διψασμένα!