Ψάχνω την ομορφιά που κρύβει το τσιμέντο,
στον ήλιο ξεθωριάζοντας με τέχνη και ταλέντο.
Ψάχνω τον έρωτα σε ποιήματα και στίχους,
και σ’ όλα τ’ ανορθόγραφα συνθήματα σε τοίχους.
Γυρεύω άνθρωπο τη μέρα με φανάρι
που να μην έχει κάμερα μπροστά του να ποζάρει.
Α ν α ζ η τ ώ, τον κύριο σκοπό,
που γεννηθήκαμε άνθρωποι με νου και λογισμό.
Ψάχνω από μικρός να βρω μες στ’ άχυρα τον ψύλλο ,
και ποια ειν’ η διαφορά του γνωστού από το φίλο,
Ψάχνω σαν παιδί κι εγώ το δρόμο μου να πάρω
με σχέδιο απόδρασης για να τη σκαπουλάρω.
Γυρεύω, όλο και πιο πολλά να μάθω
αυξάνοντας τις πιθανότητες για να την πάθω
Αναρωτιέμαι ποιος είμαι και που πάω
Και γιατί με πληγώνει πιο πολύ ότι αγαπάω

Ψάχνω αλλά δε το βρίσκω
Άμα γυρεύεις φίλε νόημα, παίρνεις μεγάλο ρίσκο
Ψάχνω και που θα με βγάλει
Μεγάλη έρημος είν’ η ζωή κι εσύ μικρό τσακάλι.

Ψάχνω μέσα στα θαύματα του κόσμου
να σου χαρίσω πράγματα που δεν ξανάδες φως μου,
Ψάχνω ασταμάτητα τρόπους για να σταμάταγα
το χρόνο όταν πέρναγες για μια στιγμή εμπρός μου.
Γυρεύω κόλπα να σκοτώνω ότι μ’ αγχώνει
Γιατί είδα πως το άγχος έχει μάνα την αγχόνη.
Ανάπτυξη με επενδυτική επικάλυψη
όσο η ανεργία δίνει τόπο στην κατάθλιψη
Βρίσκω στα πλούτη και στη χλιδή αγένεια.
Κι αναρωτιέμαι πως η φτώχεια έχει φωτογένεια;
Φοράμε στάμπα το φτωχό σε μια φανέλα
Κανένας από μας όμως δε μένει σε φαβέλα.
Ψάχνω συνέχεια κι ολημερίς ρωτάω
πολλές φορές ούτε κι ο ίδιος δε μου απαντάω,
Αναρωτιέμαι ποιος είμαι και που πάω
Και γιατί με πληγώνει πιο πολύ ότι αγαπάω.

Ψάχνω αλλά δε το βρίσκω
Άμα γυρεύεις φίλε νόημα, παίρνεις μεγάλο ρίσκο
Ψάχνω και που θα με βγάλει
Μεγάλη έρημος είν’ η ζωή κι εσύ μικρό τσακάλι.

Ψάχνω να βρω στο άδικο δικαιοσύνη
μα στην χώρα που ζω ούτε στάλα δεν έχει μείνει
Η εμπιστοσύνη χάνεται σιγά σιγά αργοσβήνει
και το κακό αγκάλιασε όλη την καλοσύνη

Ψάχνω μέσα στο σκότος φως απ’ την σελήνη
να βρω έναν άνθρωπο να κρατηθώ χέρι να δίνει
Μα δεν υπάρχει πουθενά η ανθρωπιά μας φθίνει
Για αυτό και καταντήσαμε από άνθρωποι κτήνη

Ψάχνω να βρω μέσα στο πόλεμο ειρήνη
Μα είναι δύσκολο κάνεις δεν παίρνει την ευθύνη
Για τόσα εγκλήματα που στον πλανήτη έχουν γίνει
Συνένοχοι και μείς μα η ιστορία θα μας κρίνει

Ψάχνω στην μουσική αγνή αδρεναλίνη
Και όταν την βρίσκω ξέρω πως γουστάρει και εκείνη
Ρισκάρω για την πάρτη της ποτέ της δε με αφήνει
Και αν χρειαστεί από τσακάλι γίνομαι αγρίμι