Εδώ στο vτόπο μαζικού ξεριζωμού
αμέτρητων μεταναστών και “αιματηρών” προσφύγων
Εδώ στη μάνα του αιώνιου χαμού
που μάτωσε και αιμορραγεί για κέρδη των ολίγων
Γίναμε φλώροι με κεφάλια σαν αυγά
που μέχρι και τα αυγά είναι πιο χρήσιμα από δαύτα
Κι αυτοί που πήρανε τη λέξη αριστερά
Στα γόνατα προσκύνησαν πολέμου συνδικάτα.
Εδώ που χόρεψε ο άνθρωπος κι ο χάρος
και θάνατο αγκάλιαζε εδώ ο ποιητής,
Εδώ που έπαιξε η νιότη με το θάρρος
και σύμβολο αντίστασης ο αντάρτης κι ο ληστής
Τώρα ξεφτίσανε τα λόγια της καρδιάς
γίνανε λόγια ελαφριά κι αφηρημένα
Τα ενδιαφέροντα ετούτης της γενιάς
σ’ ένα καλώδιο με σύρματα δεμένα.
Εδώ γεννήθηκε λεν η φιλοσοφία
τα γράμματα, οι τέχνες και τα φώτα
Εδώ το δράμα της ζωής κι η κωμωδία
Και αξιοσημείωτα γεγονότα
Τώρα στα πάνελ εκπομπών γίναμε θέμα
αμόρφωτοι παρουσιαστές στα βραδινά δελτία
Που μακιγιάρουν την αλήθεια με το ψέμα
Κι εμείς λέμε τι νοστιμιά που έχει η αηδία
Εδώ καθάριος ουρανός που δε φοβάται
βροντές και αστραπές απ’ τα σημάδια του καιρού
Εδώ η Ιθάκη που συνέχεια κατακτάται
και την ξανακερδίζει ο λαός που δε λυγίζει
Τώρα όμως λύγισε κι αυτός όπως και όλοι οι λαοί
Μπρος στο κεφάλαιο ειν’ όλοι αριθμοί
Μα κάθε δράση όπως λέει και η φυσική
φέρνει αντίδραση ισάξια μ'αυτή.

Μέσα στην τάξη ο καθηγητής
καθοδηγεί το πλήθος σε αδιέξοδη πορεία
Δε λέει τα πράγματα όπως τα `πε ο ποιητής
Αλλάζει τη συνείδηση και πλάθει ιστορία
Πως γίνεται κύριε να `πε Όχι ο Μεταξάς
στους ομοϊδεάτες του Χίτλερ και Μουσολίνι
Πως γίνεται οι κομμουνιστές να `ναι μες στα κελιά
να θέλουνε να πολεμήσουνε και να μη τους αφήνει
Γίνεται μια χαρά, δε φταίει η παιδεία,
Εκείνη προσαρμόστηκε στο πλαίσιο που της δόθηκε.
Κι ο τρόπος για να αλλάξει, η ολική ανατροπή
του καπιταλισμού που τόσα χρόνια εδραιώθηκε.
Σε κάθε μια γωνιά, σε κάθε γειτονιά, κι ο άνθρωπος τον άνθρωπο σιχαίνεται φοβάται,
Ανταγωνιστικά θα βλέπεις το καθένα μας
όσο ο καθένας άσκοπα στη φούσκα του κοιμάται.

Κι η φούσκα σου κι η φούσκα μου, το εγώ σου το εγώ μου,
Μες στον νωχελικά ατομικό παράδεισο μου,
Οι σκέψεις οι πολύπλοκες βαραίνουν το μυαλό μου
Κι οι λέξεις οι πολιτικές κουράζουν το μωρό μου.
Το σπίτι μου το κινητό και τ’ αυτοκίνητο μου,
Μαλάκας το μικρό Νεοέλληνας το επώνυμό μου
Προσέχω για να έχω, απ’ τα κοινά απέχω
Και σε εθνικιστικά συλλαλητήρια πάντα τρέχω.
Εδώ στο ντόπο μαζικού ξεριζωμού
αμέτρητων μεταναστών και “αιματηρών” προσφύγων
Εδώ στη μάνα του αιώνιου χαμού
που μάτωσε και αιμορραγεί για κέρδη των ολίγων
Γίναμε φλώροι με κεφάλια σαν αυγά
που μέχρι και τα αυγά είναι πιο χρήσιμα από δαύτα
Κι αυτοί που πήρανε τη λέξη αριστερά
Στα γόνατα προσκύνησαν πολέμου συνδικάτα.