Σήμερα κοίταξα με τον καθρέφτη έξω από το κελί μου
Και έγραψα στο χαρτί για αυτό που μ’ αρρωσταίνει
Όχι δεν είναι ότι φοβήθηκα τη φυλακή μου
Μα μήπως άφησα εκεί έξω κάποιον να με περιμένει
Έκρυψα μέσα στο ντουβάρι τα πειθαρχικά μου
Και γλυκοκοίταξα για λίγο ένα αυτοσχέδιο μαχαίρι
Κάποιες ιδέες μου βάλανε και τα ενοχικά μου
Όμως μου πέρασε πριν δείξει μεσημέρι
Έβαλα χέρι μπας και φτάσω στον συρτή μου
Κι απ’ το παράθυρο μου φώναξα πως στη νεκρή μου ζωνη
Έκαψα στίχους πάνω από τον νεροχύτη μου
Και τη ζωή μου χώρεσα μέσα σε ένα βελόνι
Άκουσα μάλλον το όνομά μου απ’ τα μεγάφωνα
Και κάποια βήματα να φτάνουνε στην πόρτα μου
Έχω για χρόνια να σε δω κι όλο με τσάκωνα
Να πνίγομαι απ’ τα δάκρυα κι από τα χνώτα μου
Ετοιμαζόμουνα συνέχεια για ακρόαση
Και έκανα πρόβα για τη μέρα της μαρμότας
Κι εγώ που είδα και παράδεισο και κόλαση
Με λούζει σήμερα για αυτά κρύος ιδρώτας

Κάθομαι πάντα με την πλάτη μου στον τοίχο
Και ενώ το ξέρω πως γυρεύω τον χαμό μου
Εγώ φοβάμαι στον επόμενο μου στίχο να μην πω
Πως γιναν όλα αυτά για το καλό μου
Κάθομαι πάντα με την πλάτη μου στον τοίχο
Και ενώ το ξέρω πως γυρεύω τον χαμό μου
Εγώ φοβάμαι στον επόμενο μου στίχο να μην βρω
Κι άλλο κελί μες στο μυαλό μου

Σήμερα έπαψα να φτιάχνω μέρες πάνω στα ντουβάρια μου
Κι αρνήθηκα φαΐ να πάρω απ’ το καζάνι
Έδωσα δέκα κάρτες και μια κούτα απ’ τα τσιγάρα μου
Για να μου φέρουνε στη ζούλα λίγη σινική μελάνη
Έβγαλα από τον αναπτήρα μου το ελατήριο
Και αφού το έκαψα στη μέση
Το πήρα απόφαση να κουβάλησα πάνω μου όλο το μαρτύριο
Για όσους το ζήσαν εδώ κι όχι στην τηλεόραση
Προσθαφαιρώ το χρόνο κράτησης και δε μου βγαίνει
Ίσως τα χρόνια μου να βάλλω στη συγχώνευση
Μα είναι και κάτι τοξικό που με βαραίνει
Για να ζητήσω πριν το τέλος μια συγχώρεση
Παρόλα αυτά αν με ρωτήσεις για τα λόγια μου
Γιατί μιλάω για φυλακές, ναρκωτικά και πόλη
Δεν είναι απίθανο να φτάσεις τα υπόγεια μου
Μα αν ήταν εύκολη δουλειά θα την κάναν όλοι
Τώρα βρεθήκαμε ένα βήμα απ’ τη συσκότιση
Κι από όσα είπα μην κρατήσεις ούτε στίχο
Αν είναι για να χαμπαριάσεις να κάνω μεταγλώττιση
Θα περιμένω με την πλάτη μου στον τοίχο

Κάθομαι πάντα με την πλάτη μου στον τοίχο
Και ενώ το ξέρω πως γυρεύω τον χαμό μου
Εγώ φοβάμαι στον επόμενο μου στίχο να μην βρω
Κάθομαι πάντα με την πλάτη μου στον τοίχο
Και ενώ το ξέρω πως γυρεύω τον χαμό μου
Εγώ φοβάμαι στον επόμενο μου στίχο να μην πω
Πως γιναν όλα αυτά για το καλό μου
Κάθομαι πάντα με την πλάτη μου στον τοίχο
Και ενώ το ξέρω πως γυρεύω τον χαμό μου
Εγώ φοβάμαι στον επόμενο μου στίχο να μην βρω
Κι άλλο κελί μες στο μυαλό μου