Είναι αργά η ώρα έχει περάσει,
μα δεν πειράζει, τόσους και τόσους σαν κι αυτόν
σκοπούς θλιμμένους ως τώρα έχω τραγουδήσει,
πάντα πιστή μου συντροφιά ήταν η θλίψη

Μα στους μεγάλους δρόμους
τους χαραγμένους
με το φως που θα `θελα να βρω εκεί,
η θλίψη μόνη της δεν βλέπω να με βγάζει

Αλλά κι αυτό, ένα παράπονο, μια κραυγή,
μια προσμονή το ίδιο θλιμμένη τώρα μοιάζει
η ίδια γνώριμη φωνή που έχει γεράσει
πάντα πιστή να λέει είναι αργά η ώρα έχει περάσει
Άρις Κουτούγκος