Φαντασμένη ψυχή μου, της φυγής αφορμή μου
έγινες...
Το αλάτι στη γη μου, του νερού την πηγή μου
στέρεψες..
Φαντασμένη ψυχή μου, ναι `σαι πάντα μαζί μου
έμαθα...
Να μου κάνεις κουμάντο, του πολέμου κομάντο
σ’ ένιωθα...

Κι αν σ’ εξουσιοδότησα, ψυχή μου πλειοδότησα
και κέρδισα ό,τι αφήνουν, αυτοί που μόνο κρίνουν
Κι αν σ’ εξουσιοδότησα, ποτέ μου δε σε ρώτησα
αν θα `σαι εκεί μαζί μου, στο `όχι’ στο `μπορεί’ μου

Παθιασμένες αγάπες, του ονείρου μου χάρτες
έφτιαξα..
Τα σπασμένα κομμάτια, με ορθάνοιχτα μάτια
ένιωσα...
Φαντασμένη ψυχή μου, σωτηρία δική μου
έγινες
Και στην καταστροφή μου, δεν ρωτούσα να δω
τι απέγινες...