Οδηγούσα στη Μεσογείων
Κι είχα το ύφος το γνωστό, των χιλίων Καρδιναλίων.
Γυαλιά καπέλο κι η διάθεσή μου
Δεμένη με τον ουρανό και με μια κλωστή μαζί μου.

Και σε βλέπω και το τιμόνι
Με πηγαίνει να φιλήσω μια κολόνα τόσο μόνη.
Στα δυο μου μάτια κάνεις πρεμιέρα
Να `χα Θεέ μου κι άλλα τόσα, να σε βλέπω όλη μέρα.

Πώς σε λένε, πώς με λένε;
Ας τ’ αφήσουμε στη μέση.
Ζω το τώρα, δε με νοιάζει
Αν θα μείνεις για μια νύχτα ή αν αυτό θα γίνει σχέση.

Δε με ξέρεις, δε σε ξέρω
Μα μπορώ να σου προσφέρω.
Μες τον κόσμο το δικό μου
Μια καρδιά να σε σκεπάζει κι ένα σ’ αγαπώ του δρόμου.

Οδηγούσα, μονολογούσα
Πώς έρωτας για μένα πήρε πια την κατιούσα.
Ένα τσιγάρο κι η διάθεσή μου
Με βαριά μελαγχολία σε κατάσταση κινδύνου.