Ναι, μπροστά στα μάτια μας είν’ όλα.
Αν είσαι αδικημένος οι ευκαιρίες πληθώρα.
Δεν ξέρω τι είναι αυτό που ζεις, μα το τι είναι να ζεις!
Ξέρω πως το σήμερα θα φέρει το αύριο - το αύριο ό,τι ποθείς.
Ένα συμπέρασμα, αν τ’ αφήσεις πιο στενό το πέρασμα.
Κρότος λάμψης μέσ’ σε βάρκα που πλέει σε ωκεανούς,
περιμένοντας κάποιου πλοίου ένα τυχαίο πέρασμα.
Δεν είναι έτσι, δεν περιμένεις αν θα βρέξει.
Προστατεύεις ό,τι αξίζει απ’ το εγώ σου μη στο κλέψει.
Υπάρχει άνοδος που σε ωθεί στο να γίνεσαι παράλογος
και όταν παράλογος βρεθείς στα χεριά της, σε παίρνει η κάθοδος.
Προορισμός: “θάνατος”, μα ο δρόμος δημιουργία. Ναι.
Ό,τι αφήσεις πίσω σου σε κρατά ζωντανό στου σύμπαντος την αρμονία.
Ψυχές χορεύουν πάνω απ’ τα μνημεία.
Πολύτιμος χρόνος να σπαταλάς για αιτία, μάταιο,
σήμερα γιορτάζω άλλη μία μου επιτυχία.

Και αφού το γιόρτασα, είμαι πίσω.
Πίσω απ’ τον καθρέφτη να δείξω αν ραγίζω.
Δικό σου τ’ όνομα, εγώ απλά το ξεστομίζω.
Όταν ξεπερνιούνται τα όρια...
Μην είμαι μόνος όταν ξανά απ’ το τέλος αρχίζω.
Δε σε υπολογίζω, σε γεμίζω γκρίζο.
Βήματα πίσω, μέσα κενό και αμφιβολίες γεμίζω.
Χτίζω τοίχους και γκρεμίζω.
Υπολογίζω πιθανότητες, μη πέσω έξω
για όλα αυτά που πρόχειρα νομίζω
θέλω το χρώμα των ματιών σου στο πινέλο
κι έναν καμβά μεγέθους κόσμου να ζωγραφίζω,
ασχέτως αν δεν ξέρω.
Στην προσπάθεια. Μου μένει ό,τι μετρά.
Προσκαλώ οποίον με την καρδιά του θέλει!
Ας ποζάρει σταθερά. Να...
Θάλασσα, πουλιά, με φόντο ορίζοντα
κι ένα βουνό για μας, έχοντας στόχο “κορυφή”.
Τι να μας πουν τα δύσκολα;
Το ηφαίστειο στον πίνακά μου έχει ήδη εκραγεί!

Και ποιος ο υπεύθυνος εν τέλει για όλα αυτά?
Ποιο ξεκαθάρισμα, ποια άκρη να βρεθεί? Ερωτηματικά...
Ό,τι κι αν κατάλαβα, αρνήθηκα να πάρω σειρά.
Απλά δεν αποδέχτηκα πως αυτά που αγαπώ παίρνεις μακριά. Περπάταγα.
Δεν ξέρω ποια θεωρείς εσύ σημαντικά.
Μάλλον το τίποτα ούτε εσένα δεν βολεύει, γι’ αυτό ό,τι θέλεις παίρνεις.
Τι να συγχωρεθεί από μια ψυχή που έχει καρδιά...
Σταμάτα για όλα αυτά που αξίζουν να παραμονεύεις.