Τον καθρέφτη της λίμνης κοιτώ
και στους κύκλους σ’ ακολουθώ.

Μια πέτρα στο χρόνο πετάς
τ’ ουρανού ταξιδιώτη που πας.

Φεύγει η μέρα,
φεύγει η ώρα,
φεύγεις μακριά,
όπου και να `σαι
δε θα μου λείπεις
να ’σαι καλά.

Σε θυμάμαι με χείλη κλειστά
και με μάτια χωρίς μυστικά.

Τον καθρέφτη της λίμνης κοιτώ
τη γαλάζια μορφή σου ζητώ.

Μια πέτρα στο χρόνο πετώ
και τους κύκλους ακολουθώ.