Τριγυρνώ στην Αθήνα
σε μια πόλη κομπίνα
μπαίνω στο παζάρι κι είμαι στο χορό

Τους ανθρώπους κοιτάζω
με κανέναν δε μοιάζω
πόσο ξένος είμαι απορώ

Και ξεκινώ με τη Λίτσα
και μια φίσκα βαλίτσα
και ξεκινώ
κι όλα τα ξεχνώ

Το γραφείο αφήνω
τα παράθυρα κλείνω
κι όλα τα ξεχνάω πάω εκδρομή
Μα το τρύπιο μανίκι
και τ’ απλήρωτο νοίκι
όπου και να πάω θα ᾿ναι εκεί